"Geen sant in eigen land" ...het is niet alleen van toepassing in ons kikkerlandje maar ook onze Noorderburen, de jongens  van Born In A Barn weten er alles van. Ondanks de erg lovende kritieken van de schrijvende pers geraken deze rasmuzikanten met hun hoogwaardige Nederlandse americana (voorlopig) niet verder dan wat goedkeurende blikken van de ( zogenaamde) "kenners". Ondanks een uitpuilende concert history blijven de grote podia van Blue Highways, Roots in Heaven, Take Root nog steeds een utopie en het Belgisch grondgebied (Cactus festival in Brugge, Dranouter ?) lijkt zelfs wel verboden terrein.

Moet frustrerend zijn voor de band uit Den Bosch die met hun debuutalbum ('99) al meteen erg hoge ogen gooide en de opvolger "Poor Manners" ('02) mocht zelfs, terecht, rekenen op het niet te onderschatten duwtje - in - de - rug  " Als je van Americana houdt dan moet je dit kopen" ( Muziekwereld ) Wat wij dan ook prompt deden en meteen mochten P.-P. Kleijwegt - vocals, guitars, keys, mandoline, banjo, Frank V. Osch - guitars, mandoline , mouthharp, backing vocals, Noudt Janssen - bass, Paul Stroucken - drums en Jos Van Den dungen - violins, banjo ons rekenen tot fans voor het leven. Het moet (eindelijk) ook doorgedrongen zijn tot de Sonic - Rendezvous staf dat zij met Born In A Barn in huis te halen een pareltje aan hun al erg mooie kroon kunnen toevoegen want met het  schitterende album " "Emotional Philosophies" gaan onze vrienden ongetwijfeld geschiedenis schrijven. Le moment suprème lijkt dan ook aangebroken om de band eens voor goed en altijd op de wereld americana / rootskaart te plaatsen en de vijftien songs van de hand van P.-P. Kleijwegt lenen zich daar uitstekend toe. De voorzichtige country / rock opener mag dan de ietwat misleidende titel "Loser" dragen ...het is wel degelijk een "winner" en is misschien een uitvloeisel van de onderhandelingen met het management ....let's talk about the money ....De lapsteel van "guest" Boudewijn Brocken en de sublieme vioolklanken maken van "Limousine Liberal" een klein meesterwerkje. De gelovige zielen onder ons kunnen hun stoeltjesgeld beter sparen voor de aankoop van dit album want songs als het Southern rockertje "Ave Maria" en de halve waarheid "and the Gods Made Love" (Marcel Van Vught on tenor sax) ga je toch nooit te horen krijgen in de kerk. Dan kan je beter thuis lang uit op de bank genieten van het rustgevende, ietwat mysterieuze "Alone Again", het ietwat aan Angelo Branduardi linkende "Deadman's Brow" en "Message From A Mailman" of stilletjes kapot gaan aan " Broken Heart".  Met "You Gotta Go" en "Thin Air"  slaan Born in A Barn een brugje naar de glorierijke country / rock hoogdagen van the seventies en de scheurende gitaartjes ontbreken natuurlijk niet. Van al dat  (h)eerlijk gitaargeweld snakt een mens wel eens naar een rustpunt en zie ...u roept maar ...met "het sublieme "Oriental Meditation" worden wij op onze wenken bediend en maakt meteen duidelijk dat je met al die prachtige storytelling songs (bijna een uurtje heerlijk luisterplezier) je inderdaad geen tweemaal moet nadenken om dit album aan te schaffen. De wereldmuziekjes "Anatolya" en vooral  "Think Twice"  insinueren misschien wat anders maar de sex, drugs en rock & roll verhalen op het folky "Gimme Some" doen vast en zeker de balans overhellen naar de juiste kant ... verplichte aanschaf voor iedere roots / americana / folk / Alt. country liefhebber. De natuurgeluiden op "Moody Blue" krijg je er gratis bij !  (SWA)